'AOV is recht, geen gunst': oproep tot parlementaire tegenmacht
In dit artikel:
In Willemstad waarschuwt jurist Alvin M. Daal dat de wettelijke regeling rond de Algemene Ouderdomsverzekering (AOV) geen ruimte laat voor politieke interpretatie. Sinds een wijziging in 2013 mag de AOV alleen worden aangepast wanneer in augustus van het voorgaande jaar reële economische groei is vastgesteld; ontbreekt die groei, dan blijft het uitkeringsbedrag gelijk. Daal verwijst naar adviezen van de Sociale Verzekeringsbank en de directie Wetgeving & Juridische Zaken die deze uitleg ondersteunen.
De kwestie escaleerde nadat minister van Financiën Charles Cooper publiekelijk stelde dat de AOV in jaren zonder groei zelfs verlaagd had moeten worden. Cooper hield vol dat de huidige werkwijze de positie van AOV-gerechtigden heeft verbeterd. Daal noemt dat een “politieke coup” en stelt dat de minister daarmee het wettelijk recht op aanpassing ondergraaft. Hij wijst erop dat de Raad van Advies eerder aandacht vroeg voor het ontbreken van een vergelijkbare voorziening voor AOV-ontvangers, terwijl er voor Ennia-pensioengerechtigden een voorziening van circa 45 miljoen gulden werd gevormd.
Daal legt uit dat AOV geen gunst is maar een recht, gefinancierd uit premies en belastinginkomsten, en vindt de ministeriële redenering — dat AOV-ontvangers tijdens de coronaperiode niet hebben ingeleverd zoals ambtenaren — strijdig met de wet. Hij betreurt dat AOV-begunstigden nu vaak naar de rechter worden verwezen om hun aanspraak af te dwingen, wat voor veel ouderen financieel onrealistisch is.
Politiek speelt volgens Daal mee: de regeringspartij heeft dertien zetels en weinig tegenwicht in het parlement op dossiers als AOV en begrotingsdiscipline. Terwijl het kabinet een beleidsaankondiging in december en verhogingen per 1 januari 2026 en 2027 in het vooruitzicht stelt, waarschuwt Daal dat daarmee achterstallige wettelijke indexering wordt afgekocht en zelfs wordt gedreigd met mogelijk stoppen van uitbetalingen vanaf 2027. Hij roept de Staten en de samenleving op zich vragen te stellen over het behandelen van een wettelijk recht als politieke gunst.