Een zevendaagse Middellandse Zee cruise met de Odyssey of the Seas (2)
In dit artikel:
Na tien dagen in Rome begon een zevendaagse Middellandse Zeecruise waarvan de eerste aanlegplaats Santorini was — een eiland dat zowel door zijn dramatische vulkanische geschiedenis als door zijn fotogenieke dorpen beroemd is. Santorini ontstond na een gigantische uitbarsting ongeveer 3.600 jaar geleden; die scheurde een deel van het eiland weg en liet de karakteristieke halvemaanvormige caldera achter. Vandaag trekt het witte huizen met blauwe koepels en spectaculaire zonsondergangen reizigers van over de hele wereld, maar dit jaar werd die idyllische façade even verstoord door een reeks aardbevingen: scheuren in gebouwen, losgekomen rotsen, afgesloten hotels en geannuleerde vluchten zorgden kort voor onrust.
Dankzij snelle actie van de Griekse autoriteiten en lokale ondernemers was de schade echter beperkt en was het toerisme al vanaf april weer op gang. Toen de auteur in de zomer arriveerde, was er rust teruggekeerd: winkels en terrassen waren open en de eilandbewoners ontvingen bezoekers met een ontspannen gastvrijheid.
Grotere schepen kunnen niet direct aanleggen bij Santorini; passagiers worden met tenderboten naar de haven van Fira gebracht. Van daaruit voert de Santorini Cable Car, sinds 1979 in gebruik, in enkele minuten naar het hoger gelegen stadscentrum. De rit biedt meteen een adembenemend uitzicht op de caldera, het diepblauwe water en de steile kliffen met de witgekalkte huisjes die tegen de rand lijken geplakt. Boven wacht een doolhof van smalle straatjes vol boetieks, galerieën en terrasjes — een internationale mengeling van bezoekers, geuren van versgebakken brood en lokale kruiden.
De eilandtour die volgde combineerde kleinere, intieme vervoersmiddelen en brengt het landschap en de belangrijkste dorpen snel binnen bereik. Een korte zwemstop toonde helder maar onverwacht koud water, een herinnering aan de vulkanische diepte van de omgeving. Het hoogtepunt voor veel bezoekers is Oia, gelegen aan de noordkant: het meest gefotografeerde dorp van Griekenland, beroemd om zijn iconische blauwe koepels, luxueuze hotels langs de rand en onvergetelijke zonsondergangen. Oia vraagt om tijd om te dwalen; wie alleen een uur of anderhalf heeft, proeft slechts een deel van de sfeer. Winkels en eetgelegenheden zijn vaak aan de prijzige kant, maar kwaliteit en ambachtelijke souvenirs zoals keramiek en olijfhouten spullen zijn ruim voorhanden.
Firostefani biedt vergelijkbare uitzichten maar met minder toeristische drukte; hier ervaart men meer alledaagse eilandauthenticiteit — lokale gesprekken op straat, spelende kinderen en ontspannen katten in de zon. Imerovigli, het hoogste dorp op het eiland en soms overgeslagen door dagtoeristen, werd door de auteur geprezen als het “balkon van de Egeïsche Zee”: vanaf de rotsrand ontvouwt zich een panoramisch zicht over de caldera dat van Oia tot Akrotiri reikt en vaak tot de mooiste foto’s van het eiland leidt.
Terugkeer naar het cruiseschip liep via dezelfde kabelbaan en tenderboten; tijdens het afscheid bleef de indruk hangen van een eiland dat zowel fragiel als volhardend is. Ondanks de recente aardbevingen toont Santorini veerkracht en herwonnen levendigheid, waardoor het zijn aantrekkingskracht behoudt. Praktische tips die uit het bezoek naar voren komen: rekening houden met transfers per tenderboot, tijd inkalken om Oia echt te verkennen en de kabelbaan gebruiken als snelle, schilderachtige klim naar Fira. De auteur sluit af met het voornemen ooit terug te keren — de beelden van witte muren, blauwe daken en een zon die in zee zakt bleven sterk nazinderen.