Van Heinde en Verre: Notities van een terugkomer - #66
In dit artikel:
Kees Broere begint met een persoonlijke confessie: hij is een grote fan van burgemeester Femke Halsema. In tijden van luidruchtige, polariserende politiek waardeert hij haar inzet voor redelijkheid, tolerantie en empathie — haar zogenaamde ‘zachte krachten’ — en ziet daarin het belang van haar positie. Die waardering kleurde ook zijn beoordeling van haar optreden in het programma Zomergasten: het was onderhoudend, maar hij had de indruk dat Halsema zichzelf inhoudt. Broere gebruikt de beeldspraak van een “gekooide tijgerin” om te beschrijven hoe zij haar meer roekeloze, individuele kant vaak dempt omdat ze 24/7 de burgemeester is en zich bewust moet tonen van hoe het hoort.
Toch glipten af en toe scherpe, vrijheidsgezinde uitspraken door de barrière: voorbeelden zijn haar fragmentkeuzes over een provoserende skater die door Amsterdam trok en over Jane Fonda, die op hoge leeftijd nog met haar seksualiteit geconfronteerd werd. Op die momenten stond Halsema’s sympathie duidelijk bij de vrije, tegen-de-stroom-in gaande individu, niet primair bij de ordelijke samenleving die haar ambt ook vereist.
Broere schakelt vervolgens naar een gedachte-experiment rond hersen‑computerinterfaces die verlamde mensen weer zouden kunnen laten “spreken”. Zijn vraag is provocatief: zou zo’n techniek ook een filter nodig hebben, om ongezouten gedachten te temperen? Vanuit eigen ervaring met wat hij omschrijft als een verleden met tics of het syndroom van Tourette, pleit hij ervoor dat iedereen interne remmen nodig heeft — we moeten als het ware allemaal een beetje burgemeester over onszelf spelen.
Hij betreurt dat een door Halsema gekozen fragment van Charles Bukowski — met het idee dat gevaarlijk handelen met stijl kunst kan zijn — uiteindelijk niet in de uitzending kwam. De column sluit af met context over Broeres eigen serie “Van Heinde en Verre: Notities van een terugkomer”: sinds zijn terugkeer naar Nederland in 2024, na meer dan dertig jaar in het buitenland, schrijft hij wekelijks over wat hem opvalt en wat het betekent opnieuw in Nederland te landen.