Waarom zwijgt de Rekenkamer van Curaçao over de vijf grootste zorgen van het eiland?

In dit artikel:

Stanley Bodok wijst in een recente aflevering van zijn meerdelige reeks op een structureel probleem in Curaçao: de Algemene Rekenkamer Curaçao (ARC) negeert de vijf maatschappelijke knelpunten die het dagelijks leven van inwoners het meest raken. Op basis van CBS-cijfers identificeert Bodok armoede en werkloosheid, de zorgcrisis, vergrijzing en demografische druk, onderwijsachterstanden en woningnood als de kernproblemen waarvoor beleidscontrole en doeltreffendheidstoetsing cruciaal zijn. Hoewel deze thema’s publiek bekend zijn en ook als urgent worden erkend in afspraken zoals het Landspakket met Nederland, ontbreken ze in het onderzoeksprogramma en de jaarverslagen van de Rekenkamer.

Bodok benadrukt dat de taak van de ARC niet beperkt zou moeten blijven tot financiële verantwoording achteraf; de instelling behoort ook te beoordelen of beleid werkt, middelen doelmatig worden ingezet en of er van fouten wordt geleerd. Zijn analyse toont dat er geen diepgaande evaluaties bestaan van armoedebeleid en sociale vangnetten, geen toetsing van zorguitgaven of stelselhervormingen, geen analyse van onderwijsprestaties, geen woningmarktonderzoek en geen onderzoek naar ouderenbeleid in het licht van vergrijzing. Dit leidt volgens hem tot een gat in publieke transparantie en democratische controle: zonder onafhankelijke beoordeling blijven beleidsresultaten onzichtbaar voor burgers en vertegenwoordigers.

Het patroon van afwezigheid is niet nieuw; eerdere afleveringen van Bodoks reeks documenteerden vergelijkbare lacunes van de ARC bij privatiseringen, toezicht op de Inspectie Volksgezondheid, financieel toezicht rond het CMC en de evaluatie van rechtsstatelijke versterking. Dat roept de fundamentele vraag op of de Rekenkamer zelf onderwerp van een doeltreffendheidsonderzoek moet worden.

Bodok stelt ook de vraag wie het tekort aan toezicht moet herstellen: de Staten van Curaçao, de maatschappelijke publieke opinie of instanties binnen het Koninkrijk zoals de Algemene Rekenkamer Nederland en de Raad van Advies. In de slotaflevering van de reeks belooft hij die rolverdeling en de mogelijke waarborgfunctie van het Koninkrijk nader te onderzoeken. De auteur, onafhankelijk journalist en gepensioneerd bestuurder, pleit daarmee voor meer publieke transparantie en effectief toezicht als essentiële voorwaarden voor beter bestuur en betere levensomstandigheden op Curaçao.